Quidditch

Quidditch jest najbardziej znaną czarodziejską dyscypliną sportową na świecie. Biorą w niej udział dwie drużyny, w każdej znajduje się siedmiu graczy:

obrońca (pilnujący słupków bramkowych),

trzech ścigających (grających kaflem, zdobywających punkty),

dwóch pałkarzy (chroniących innych zawodników przed tłuczkami),

szukający (mający znaleźć i złapać złotego znicza, który kończy mecz),

kapitan (dowolny gracz)

Zawodnicy grają czterema piłkam:

kaflem (czerwona, owalna piłka, podawana przez ścigających),

dwoma tłuczkami (czarne i ciężkie, starające się strącić jak największą liczbę zawodników z obu drużyn),

złotym zniczem (mała, złota, uskrzydlona kulka, bardzo trudna do złapania).

Boisko do quidditcha ma owalny kształt. W obu jego końcach umieszczone są słupki bramkowe: trzy tyczki zwieńczone obręczami, przez które ścigający przerzucają kafla. Słupków bramkowych pilnuje obrońca. Na boisku znajdują się także pałkarze, odbijający tłuczki i starający się nie dopuścić do tego, aby wyrządziły krzywdę zawodnikom z ich drużyny. Ostatnim zawodnikiem jest szukający, który ma najtrudniejsze zadanie – musi odszukać złotego znicza spośród zamieszania, jakie panuje na boisku, i złapać go, co kończy mecz. Za złapanie znicza drużyna otrzymuje sto pięćdziesiąt punktów, co przeważnie przechyla szalę zwycięstwa na jej korzyść (choć nie zawsze jest to regułą). Złapanie znicza jest bardzo trudne, jednak dopóki nie zostanie złapany, mecz musi trwać. Najdłuższy odnotowany dotąd mecz quidditcha trwał trzy miesiące

Podstawowym sprzętem do gry jest miotła, którą można kupić w sklepie na ulicy Pokątnej. Nowsze modele to: najlepsza i najszybsza Błyskawica, i nieco gorsze, ale i tańsze Nimbusy 2000 oraz 2001. Wśród uczniów Hogwartu wiele osób miała jeszcze modele takie jak Zmiatacze 7, 11 oraz Komety. Ze starszych modeli można wymienić Świetlistą Smugę, Księżycową Brzytwę czy Dębowego Groma 79.

Co cztery lata odbywają się mistrzostwa świata w quidditchu. Podczas finału mistrzostw świata w 1994 roku w meczu Irlandia−Bułgaria bułgarski szukający, Wiktor Krum, złapał znicz, jednak wygrała drużyna irlandzka, jako że zdobyła więcej punktów dzięki skuteczności swoich ścigających.

Podwaliny pod quidditcha pojawiły się w XI wieku. Czarownica z bagien w okolicach Queerditch Marsh obserwowała grupę czarodziejów, latających na miotłach i grających stworzoną przez siebie piłką. Z czasem udoskonalali swoją grę, dodając kolejne piłki. Zapewne to od nazwy miejscowości wzięła się nazwa gry.

Od tego czasu quidditch się rozwijał, bez wątpienia najważniejsze było pojawienie się złotego znicza. Pierwsze mistrzostwa świata w quidditchu odbyły się w XV wieku. W ich trakcie wykorzystano wszystkie siedemdziesiąt dotychczas spisanych rodzajów fauli, z których większość dziś nie jest już możliwa, ponieważ potrzebne jest do nich użycie różdżki.